вы́араць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́ару вы́арам
2-я ас. вы́араш вы́араце
3-я ас. вы́ара вы́аруць
Прошлы час
м. вы́араў вы́аралі
ж. вы́арала
н. вы́арала
Загадны лад
2-я ас. вы́ары вы́арыце
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́араўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́араць сов. вы́пахать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́араць, ‑ару, ‑араш, ‑ара; зак. што.

Выкінуць наверх пры ворыве. Выараць бульбу. Выараць скарб.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выво́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да выараць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́араны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад выараць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выво́рванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выворваць — выараць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

навыво́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Выараць вялікую колькасць. Навыворваць бульбы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павыво́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Выараць усё, многае. Павыворваць усю бульбу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́пахать сов.

1. (истощить пахотой) спусто́шыць, вы́сіліць;

2. (извлечь, добыть из земли паханием) вы́араць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)