ву́шкавы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ву́шкавы |
ву́шкавая |
ву́шкавае |
ву́шкавыя |
| Р. |
ву́шкавага |
ву́шкавай
ву́шкавае |
ву́шкавага |
ву́шкавых |
| Д. |
ву́шкаваму |
ву́шкавай |
ву́шкаваму |
ву́шкавым |
| В. |
ву́шкавы (неадуш.)
ву́шкавага (адуш.) |
ву́шкавую |
ву́шкавае |
ву́шкавыя (неадуш.)
ву́шкавых (адуш.) |
| Т. |
ву́шкавым |
ву́шкавай
ву́шкаваю |
ву́шкавым |
ву́шкавымі |
| М. |
ву́шкавым |
ву́шкавай |
ву́шкавым |
ву́шкавых |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ву́шка, -а, мн. -і, -шак, н.
1. гл. вуха.
2. Тое, што і вуха (у 4 знач.).
В. звона.
В. бота.
3. Дзірачка ў іголцы для ўцягвання ніткі.
Іголкавае в.
4. пераважна мн. Макаронны выраб у выглядзе фігурных кавалачкаў цеста.
Булён з вушкамі.
|| прым. ву́шкавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)