вуша́сты, -ая, -ае (разм.).

З вялікімі вушамі.

В. кажан.

|| наз. вуша́стасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вуша́сты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вуша́сты вуша́стая вуша́стае вуша́стыя
Р. вуша́стага вуша́стай
вуша́стае		 вуша́стага вуша́стых
Д. вуша́стаму вуша́стай вуша́стаму вуша́стым
В. вуша́сты (неадуш.)
вуша́стага (адуш.)		 вуша́стую вуша́стае вуша́стыя (неадуш.)
вуша́стых (адуш.)
Т. вуша́стым вуша́стай
вуша́стаю		 вуша́стым вуша́стымі
М. вуша́стым вуша́стай вуша́стым вуша́стых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вуша́сты разг. уша́стый;

в. пуга́ч — уша́стый фи́лин

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вуша́сты, ‑ая, ‑ае.

З вялікімі вушамі. Усё ціха. Дзесь блізютка Прамільгнуў кажан вушасты. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уша́стый разг. вуша́сты, вуша́ты;

уша́стый ёж вуша́сты (вуша́ты) во́жык;

уша́стый фи́лин вуша́сты (вуша́ты) пуга́ч.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вуша́ты разг., см. вуша́сты

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вуша́ты, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і вушасты. Андрэя Крушына ведаў яшчэ вушатым гімназісцікам у форменнай аксамітнай шапцы Віленскай беларускай гімназіі. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)