ву́хкаць гл. вухнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ву́хкаць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. ву́хкаю ву́хкаем
2-я ас. ву́хкаеш ву́хкаеце
3-я ас. ву́хкае ву́хкаюць
Прошлы час
м. ву́хкаў ву́хкалі
ж. ву́хкала
н. ву́хкала
Загадны лад
2-я ас. ву́хкай ву́хкайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час ву́хкаючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ву́хкаць несов. у́хать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ву́хкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да вухнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ву́хкаць ’вухаць’ (КТС). Так зв. «імітацыйны» дзеяслоў ад выклічніка вух (гл.); параўн. Васілеўскі, Прадукт. тыпы, 68, 84.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ву́хнуць, -ну, -неш, -не; -ні; зак.

1. Усклікнуць «вух».

Вухнуўшы, ударыў ломам па лёдзе.

Вухнула сава.

2. Тое, што і бухнуць¹ (у 1 знач.).

Глуха вухнуў гром.

|| незак. ву́хкаць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. ву́хканне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ву́хаць, -аю, -аеш, -ае; незак.

Тое, што і вухкаць.

|| наз. ву́ханне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ву́хаць несов., см. ву́хкаць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заву́хкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Пачаць вухкаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ву́хаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Тое, што і вухкаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)