ву́сцевы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ву́сцевы ву́сцевая ву́сцевае ву́сцевыя
Р. ву́сцевага ву́сцевай
ву́сцевае		 ву́сцевага ву́сцевых
Д. ву́сцеваму ву́сцевай ву́сцеваму ву́сцевым
В. ву́сцевы (неадуш.)
ву́сцевага (адуш.)		 ву́сцевую ву́сцевае ву́сцевыя (неадуш.)
ву́сцевых (адуш.)
Т. ву́сцевым ву́сцевай
ву́сцеваю		 ву́сцевым ву́сцевымі
М. ву́сцевым ву́сцевай ву́сцевым ву́сцевых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ву́сцевы устево́й, у́стьевый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ву́сцевы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да вусця (у 1 знач.). Вусцевая мель.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ву́сце, -я, мн. -і, -яў, н.

1. Месца ўпадзення ракі (у мора, возера ці ў іншую раку).

В.

Прыпяці.

2. Выхадная адтуліна чаго-н.

В. ствала шахты.

В. сеткі.

|| памянш. ву́сцейка, -а, мн. -і, -аў, н. (да 2 знач.; спец.).

|| прым. ву́сцевы, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

у́стьевой, у́стьевый ву́сцевы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)