вужо́ўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. вужо́ўка вужо́ўкі
Р. вужо́ўкі вужо́вак
Д. вужо́ўцы вужо́ўкам
В. вужо́ўку вужо́ўкі
Т. вужо́ўкай
вужо́ўкаю		 вужо́ўкамі
М. вужо́ўцы вужо́ўках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Вужо́ўка ’скручаны, звіты дубец’ (Сцяц.). Гл. вужышча, вуж 2.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)