вужо́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вужо́вы вужо́вая вужо́вае вужо́выя
Р. вужо́вага вужо́вай
вужо́вае		 вужо́вага вужо́вых
Д. вужо́ваму вужо́вай вужо́ваму вужо́вым
В. вужо́вы (неадуш.)
вужо́вага (адуш.)		 вужо́вую вужо́вае вужо́выя (неадуш.)
вужо́вых (адуш.)
Т. вужо́вым вужо́вай
вужо́ваю		 вужо́вым вужо́вымі
М. вужо́вым вужо́вай вужо́вым вужо́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вужо́вы ужо́вый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вужо́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да вужа. Вужовая галава.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вуж, вужа́ і (радзей) ву́жа, мн. вужы́, -о́ў, м.

Адна з неядавітых змей сямейства паўзуноў.

Выкручвацца вужом (таксама перан.:

1) падлізвацца, падлашчвацца, дабіваючыся чаго-н.;

2) падманам, хітрасцю старацца выйсці з цяжкага становішча).

|| прым. вужо́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ужо́вый вужо́вы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Тава́рачы, тавараччы ’каровін’ (Мат. Гом.), това́рэчы ’каровін, каровячы’ (ТС), сюды ж словаспалучэнні з прыметнікам: тава́рачы рыжок, тава́рычы рыжкі́ ’грыб ваўнянка, Lactarius torminosus Fr.’ (ельск., ЛА, 1; Расл. св.), тава́рачы грыб, тава́рачыя грыбу́ ’грыбы, якія ядуць каровы, авечкі’ (мазыр., Жыв. сл.), това́рачы бобо́ўнік ’расліна бабок трохлісты, Menyanthes trifoliata’ (лельч., Нар. лекс.). Утварэнні ад тавар 1 (гл.), прыметнік таксама ў пераносным значэнні ’неядомы, шкодны, дзікі’, параўн. назвы грыбоў і раслін з азначэннямі конскі, сабачы, воўчы, жабечы, вужовы і благі, дрэнны, паганы, нічогі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)