Verbum

вуглевадаро́д, -у, М -дзе, м.

Хімічнае злучэнне вугляроду і вадароду.

|| прым. вуглевадаро́дны, -ая, -ае.

вуглекіслата́, -ы́, ДМ -лаце́, ж.

Абыходкавая назва двухвокісу вугляроду.

|| прым. вуглекісло́тны, -ая, -ае.

ацэтыле́н, -у, м.

Бясколерны гаручы газ, злучэнне вугляроду з вадародам.

|| прым. ацэтыле́навы, -ая, -ае.

карбі́д, -у, М -дзе, м. (спец.).

Злучэнне вугляроду з некаторымі металамі і металоідамі.

К. кальцыю.

|| прым. карбі́давы, -ая, -ае.

цыя́н, -у, м.

Бясколерны ядавіты газ з рэзкім горкім пахам, злучэнне вугляроду з азотам.

|| прым. цыя́навы, -ая, -ае і цыя́ністы, -ая, -ае.

эты́л, -у, м.

Група з атамаў вугляроду і вадароду, якая ўваходзіць у састаў многіх арганічных злучэнняў.

|| прым. эты́лавы, -ая, -ае.

Э. спірт.

во́кіс, -у, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

У хіміі: злучэнне элементаў сярэдняй ступені акіслення з кіслародам.

В. вугляроду (чадны газ).

|| прым. во́кісны, -ая, -ае.

этыле́н, -у, м.

Бясколерны газ, які складаецца з вугляроду і вадароду і выкарыстоўваецца для атрымання поліэтылену, этылавага спірту і інш.

|| прым. этыле́навы, -ая, -ае.