ву́гальшчыца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ву́гальшчыца ву́гальшчыцы
Р. ву́гальшчыцы ву́гальшчыц
Д. ву́гальшчыцы ву́гальшчыцам
В. ву́гальшчыцу ву́гальшчыц
Т. ву́гальшчыцай
ву́гальшчыцаю		 ву́гальшчыцамі
М. ву́гальшчыцы ву́гальшчыцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ву́гальшчыца ж. у́гольщица

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ву́гальшчыца, ‑ы, ж.

Жан. да вугальшчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ву́гальшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Той, хто здабывае вугаль, шахцёр.

2. Той, хто вырабляе драўнінны вугаль.

|| ж. ву́гальшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. ву́гальшчыцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

у́гольщица ву́гальшчыца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)