ву́гальны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ву́гальны |
ву́гальная |
ву́гальнае |
ву́гальныя |
| Р. |
ву́гальнага |
ву́гальнай ву́гальнае |
ву́гальнага |
ву́гальных |
| Д. |
ву́гальнаму |
ву́гальнай |
ву́гальнаму |
ву́гальным |
| В. |
ву́гальны (неадуш.) ву́гальнага (адуш.) |
ву́гальную |
ву́гальнае |
ву́гальныя (неадуш.) ву́гальных (адуш.) |
| Т. |
ву́гальным |
ву́гальнай ву́гальнаю |
ву́гальным |
ву́гальнымі |
| М. |
ву́гальным |
ву́гальнай |
ву́гальным |
ву́гальных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
ву́гальны у́гольный;
~ная кіслата́ — хим. у́гольная кислота́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ву́гальны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да вугалю; багаты вугалем. Вугальны пыл, пласт, басейн. // Зроблены з вугалю. Вугальныя электроды. // Які займаецца здабычай вугалю. Вугальная прамысловасць. // Прызначаны для здабычы, захавання, перавозкі вугалю. Вугальны склад. Вугальны камбайн.
•••
Вугальная кіслата гл. кіслата.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
графі́тна-ву́гальны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
графі́тна-ву́гальны |
графі́тна-ву́гальная |
графі́тна-ву́гальнае |
графі́тна-ву́гальныя |
| Р. |
графі́тна-ву́гальнага |
графі́тна-ву́гальнай графі́тна-ву́гальнае |
графі́тна-ву́гальнага |
графі́тна-ву́гальных |
| Д. |
графі́тна-ву́гальнаму |
графі́тна-ву́гальнай |
графі́тна-ву́гальнаму |
графі́тна-ву́гальным |
| В. |
графі́тна-ву́гальны (неадуш.) графі́тна-ву́гальнага (адуш.) |
графі́тна-ву́гальную |
графі́тна-ву́гальнае |
графі́тна-ву́гальныя (неадуш.) графі́тна-ву́гальных (адуш.) |
| Т. |
графі́тна-ву́гальным |
графі́тна-ву́гальнай графі́тна-ву́гальнаю |
графі́тна-ву́гальным |
графі́тна-ву́гальнымі |
| М. |
графі́тна-ву́гальным |
графі́тна-ву́гальнай |
графі́тна-ву́гальным |
графі́тна-ву́гальных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
по́пельна-ву́гальны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
по́пельна-ву́гальны |
по́пельна-ву́гальная |
по́пельна-ву́гальнае |
по́пельна-ву́гальныя |
| Р. |
по́пельна-ву́гальнага |
по́пельна-ву́гальнай по́пельна-ву́гальнае |
по́пельна-ву́гальнага |
по́пельна-ву́гальных |
| Д. |
по́пельна-ву́гальнаму |
по́пельна-ву́гальнай |
по́пельна-ву́гальнаму |
по́пельна-ву́гальным |
| В. |
по́пельна-ву́гальны (неадуш.) по́пельна-ву́гальнага (адуш.) |
по́пельна-ву́гальную |
по́пельна-ву́гальнае |
по́пельна-ву́гальныя (неадуш.) по́пельна-ву́гальных (адуш.) |
| Т. |
по́пельна-ву́гальным |
по́пельна-ву́гальнай по́пельна-ву́гальнаю |
по́пельна-ву́гальным |
по́пельна-ву́гальнымі |
| М. |
по́пельна-ву́гальным |
по́пельна-ву́гальнай |
по́пельна-ву́гальным |
по́пельна-ву́гальных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
тарфя́на-ву́гальны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
тарфя́на-ву́гальны |
тарфя́на-ву́гальная |
тарфя́на-ву́гальнае |
тарфя́на-ву́гальныя |
| Р. |
тарфя́на-ву́гальнага |
тарфя́на-ву́гальнай тарфя́на-ву́гальнае |
тарфя́на-ву́гальнага |
тарфя́на-ву́гальных |
| Д. |
тарфя́на-ву́гальнаму |
тарфя́на-ву́гальнай |
тарфя́на-ву́гальнаму |
тарфя́на-ву́гальным |
| В. |
тарфя́на-ву́гальны (неадуш.) тарфя́на-ву́гальнага (адуш.) |
тарфя́на-ву́гальную |
тарфя́на-ву́гальнае |
тарфя́на-ву́гальныя (неадуш.) тарфя́на-ву́гальных (адуш.) |
| Т. |
тарфя́на-ву́гальным |
тарфя́на-ву́гальнай тарфя́на-ву́гальнаю |
тарфя́на-ву́гальным |
тарфя́на-ву́гальнымі |
| М. |
тарфя́на-ву́гальным |
тарфя́на-ву́гальнай |
тарфя́на-ву́гальным |
тарфя́на-ву́гальных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
ву́галь, -ю, мн. вуглі́, вуглёў і вугалі́, вугалёў, м.
1. (мн. вуглі́). Цвёрдае гаручае выкапнёвае рэчыва арганічнага паходжання.
Каменны в.
Буры в.
2. (мн. вуглі́ і вугалі́). Рэшткі няпоўнага згарання драўніны; кавалак абгарэлага дрэва.
Драўнінны в.
Выграбі вугалі з печы.
○
Белы вугаль — пра рухаючую сілу вады.
Блакітны вугаль — пра рухаючую сілу ветру.
|| памянш. вугалёк, -лька́, мн. -лькі́, -лько́ў, м. (да 1 і 2 знач.), вуге́льчык, -а, мн. -і, -аў, м. (да 2 знач.) і вуго́льчык, -а, мн. -і, -аў, м. (да 2 знач.).
|| зб. вуго́лле, -я, н. (да 2 знач.).
|| прым. ву́гальны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
у́гольный ву́гальны;
у́гольная кислота́ хим. ву́гальная кіслата́.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
штыб, ‑у, м.
Спец. Дробны ці здробнены каменны вугаль. Вугальны штыб.
[Ад ням. Staub — пыл.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ра́шкуль, ‑я, м.
Вугальны аловак, палачка драўнянага вугалю для рысавання, устаўленая ў рэйсфедэр.
[Ад ням. Reißkohle.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)