врун разг. ілгу́н, -на́ м., (после гласных) лгун, род. лгуна́ м., хлус, род. хлуса́ м., маню́ка, -кі м., браху́н, -на́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заліва́ка м., прост. врун, враль

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хлус м. врун, враль, лгун, лжец

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ілгу́н, -на́ м. лгун, лжец, врун, враль

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лгун (род. лгуна́) м. лгун, лжец, враль, врун

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

браху́н, -на́ м., разг., пренебр.

1. лгун, лжец, врун, враль, бреху́н;

2. болту́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

маню́ка м. и ж., разг. (о мужчине) врун, враль; лгун; (о женщине) вру́нья; лгу́нья

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)