во́інскі, -ая, -ае.

1. Які мае адносіны да ваеннай справы, ваеннай службы.

Воінская павіннасць.

Усеагульны в. абавязак.

2. Уласцівы воіну (высок.).

Воінская доблесць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паві́ннасць, -і, мн. -і, -ей, ж.

Грамадскі або дзяржаўны абавязак насельніцтва.

Воінская п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рэкру́тчына, -ы, ж.

У Расіі з 1705 па 1874 г.: рэкруцкая воінская павіннасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мотача́сць, ‑і, ж.

Матарызаваная воінская часць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

беззапаве́тны, -ая, -ае.

Які аддаецца поўнасцю чаму-н.; самаадданы.

Беззапаветнае служэнне Радзіме.

|| наз. беззапаве́тнасць, -і, ж.

Воінская б.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

до́блесць, -і, ж. (высок.).

1. Мужнасць, адвага, геройства.

Воінская д.

2. Высокая самаадданасць у працы, у дзейнасці.

Працоўная д.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

во́інскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. во́інскі во́інская во́інскае во́інскія
Р. во́інскага во́інскай
во́інскае		 во́інскага во́інскіх
Д. во́інскаму во́інскай во́інскаму во́інскім
В. во́інскі (неадуш.)
во́інскага (адуш.)		 во́інскую во́інскае во́інскія (неадуш.)
во́інскіх (адуш.)
Т. во́інскім во́інскай
во́інскаю		 во́інскім во́інскімі
М. во́інскім во́інскай во́інскім во́інскіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дысцыплі́на¹, -ы, ж.

Абавязковае для ўсіх членаў якога-н. калектыву падпарадкаванне вызначанаму парадку, правілам.

Працоўная д.

Воінская д.

Школьная д.

|| прым. дысцыпліна́рны, -ая, -ае.

Дысцыплінарнае спагнанне.

Д. статут.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

во́инский во́інскі;

во́инская пови́нность во́інская паві́ннасць;

во́инское зва́ние во́інскае зва́нне.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

во́інскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ваеннай справы. Воінскі статут. Воінскі эшалон. Воінская часць. // Звязаны з ваеннай службай. Воінская павіннасць. □ Усеагульны воінскі абавязак з’яўляецца законам. Канстытуцыя БССР. // Уласцівы ваеннаслужачаму. Сям-там завіхаліся ў натоўпе камандзіры, намагаючыся прывесці гэтых людзей у больш-менш воінскі выгляд. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)