во́цатнік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. во́цатнік
Р. во́цатніку
Д. во́цатніку
В. во́цатнік
Т. во́цатнікам
М. во́цатніку

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

во́цатнік, -ку м., бот. у́ксусник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

во́цатнік, ‑у, м.

Паўднёвае дэкаратыўнае дрэва сямейства сумаха.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Во́цатнік бат. ’дрэва або хмызняк, Rhus typhina’ (БРС). Кіслыя плады воцатніку часам ужывалі для падкіслення вінаграднага воцату, адкуль і назва.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

у́ксусник м.

1. бот., разг. во́цатнік, -ку м.;

2. см. у́ксусница;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

во́цатны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да воцату, уласцівы воцату. Воцатны пах. // Прызначаны для воцату, з-пад воцату. Воцатная бутля.

•••

Воцатнае дрэва — воцатнік.

Воцатная кіслата — арганічнае бясколернае рэчыва з рэзкім пахам.

Воцатная эсенцыя — назва моцнага раствору воцатнай кіслаты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)