во́хра

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. во́хра
Р. во́хры
Д. во́хры
В. во́хру
Т. во́храй
во́храю
М. во́хры

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

во́хрысты, ‑ая, ‑ае.

З прымессю вохры. Вохрыстая гліна. // Колеру вохры; жоўтага або чырвона-карычневага адцення.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

во́хравы, ‑ая, ‑ае.

1. Які ўтрымлівае ў сабе вохру.

2. Жаўтавата-чырвоны, колеру вохры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

во́хрыць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. во́хру во́хрым
2-я ас. во́хрыш во́хрыце
3-я ас. во́хрыць во́храць
Прошлы час
м. во́хрыў во́хрылі
ж. во́хрыла
н. во́хрыла
Загадны лад
2-я ас. во́хры во́хрыце
Дзеепрыслоўе
цяп. час во́храчы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)