во́хнуць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. во́хну во́хнем
2-я ас. во́хнеш во́хнеце
3-я ас. во́хне во́хнуць
Прошлы час
м. во́хнуў во́хнулі
ж. во́хнула
н. во́хнула
Загадны лад
2-я ас. во́хні во́хніце
Дзеепрыслоўе
прош. час во́хнуўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

во́хнуць сов., однокр. о́хнуть;

◊ ані́ в., ані́ ро́хнуць — погов. ни о́хнуть, ни вздохну́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

во́хнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Аднакр. да вохкаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

во́хкаць, -аю, -аеш, -ае; незак.

Усклікваць «вох», глыбока ўздыхаць, выказваючы пачуццё жалю, болю і пад.

|| аднакр. во́хнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| наз. во́хканне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

право́хкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

1. Вохнуць; сказаць вох.

2. Вохкаць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

о́хнуть сов., однокр., разг. во́хнуць, во́йкнуць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ро́хнуць сов., однокр. хрю́кнуть;

◊ а́ні во́хнуць, а́ні р. — погов. ни о́хнуть, ни вздохну́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Гайкнуць, гайкаць ’уздыхнуць, вохнуць’ (Шэйн, Песні). Гукапераймальнае. Няясна, якая сувязь з рус. га́йкаць ’крычаць «гай»’ (аб гэтым апошнім гл. Фасмер, 1, 384).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

проо́хать сов., разг.

1. заво́хкаць, во́хнуць, во́йкнуць;

2. (некоторое время) право́хкаць, право́йкаць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Вох выкл. (БРС, КТС, Нас.), адсюль — вохаць, вохнуць (БРС, Бяльк., КТС, Нас., Касп.). Параўн. рус. ох, охать, ст.-рус. охъ, укр. ох, о́хати, чэш., польск. och. Гукапераймальнае (Міклашыч, 220; Праабражэнскі, 1, 624; Фасмер, 3, 174).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)