во́хкаць, -аю, -аеш, -ае; незак.

Усклікваць «вох», глыбока ўздыхаць, выказваючы пачуццё жалю, болю і пад.

|| аднакр. во́хнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| наз. во́хканне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

во́хкаць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. во́хкаю во́хкаем
2-я ас. во́хкаеш во́хкаеце
3-я ас. во́хкае во́хкаюць
Прошлы час
м. во́хкаў во́хкалі
ж. -
н. -
Загадны лад
2-я ас. во́хкай во́хкайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час во́хкаючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

во́хкаць несов., разг. о́хать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

во́хкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Усклікваць «вох», глыбока ўздыхаць, выказваючы пачуццё прыкрасці, непрыемнасці, жалю, болю і пад. Халуста пачаў бегаць па млыне, хапацца рукамі за галаву, вохкаць, айкаць, стагнаць, стукаць кулакамі ў грудзі. Чарнышэвіч. // Адзывацца гукамі, падобнымі на вохканне. Дзесь далёка-далёка вохкала зямля. Колас. Усю зіму вохкаў лес. Кіпела ў ім жыццё. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Во́хкаць (БРС, Шат., Бяльк.). Укр. е́хкати ’тс’. Дэмінутыўная форма ад вохаць; гэтыя формы пашыраны ва ўкр. мове і менш — у бел. (Чарнецкі, Мовазнаўства, 1970, 5, 28 і наст.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

во́хаць, -аю, -аеш, -ае; незак.

Тое, што і вохкаць.

|| наз. во́ханне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

во́хаць несов., разг., см. во́хкаць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

о́хать несов., разг. во́хкаць, во́йкаць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заво́хкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Пачаць вохкаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

во́хканне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. вохкаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)