во́тчынны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. во́тчынны во́тчынная во́тчыннае во́тчынныя
Р. во́тчыннага во́тчыннай
во́тчыннае		 во́тчыннага во́тчынных
Д. во́тчыннаму во́тчыннай во́тчыннаму во́тчынным
В. во́тчынны (неадуш.)
во́тчыннага (адуш.)		 во́тчынную во́тчыннае во́тчынныя (неадуш.)
во́тчынных (адуш.)
Т. во́тчынным во́тчыннай
во́тчыннаю		 во́тчынным во́тчыннымі
М. во́тчынным во́тчыннай во́тчынным во́тчынных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

во́тчынны ист. во́тчинный;

○ в. суд — во́тчинный суд

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

во́тчынны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да вотчыны. Вотчынныя землі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

во́тчына, -ы, мн. -ы, -чын, ж.

На Русі да 18 ст.: радавое спадчыннае зямельнае ўладанне.

|| прым. во́тчынны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

во́тчинный во́тчынны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)