Во́саў

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Во́саў
Р. Во́сава
Д. Во́саву
В. Во́саў
Т. Во́савам
М. Во́саве

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

мухае́дка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.

Насякомае атрада восаў, якое корміць сваіх лічынак мухамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чудеса́ цу́ды, -даў мн.; дзіво́сы, -во́с и -во́саў мн.; см. чу́до.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аса́, ‑ы; мн. восы, восаў; ж.

Перапончатакрылае з джалам насякомае. Залацістымі іголкамі прашывалі паветра навокал яго [ствала дрэва] імклівыя жоўтыя восы. Лынькоў.

•••

Асою лезці ў вочы гл. лезці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наджа́ліць, ‑іць; зак., каго.

Накусаць, пакусаць (пра пчол, чмялёў, восаў). Больш за ўсіх дасталося Ціхану, пчолы наджалілі так, што Мальвіна, прыйшоўшы дамоў, не пазнала хлопца. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)