Во́пытная
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне
|
адз. |
| ж. |
| Н. |
Во́пытная |
| Р. |
Во́пытнай |
| Д. |
Во́пытнай |
| В. |
Во́пытную |
| Т. |
Во́пытнай
Во́пытнаю |
| М. |
Во́пытнай |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
во́пытны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
во́пытны |
во́пытная |
во́пытнае |
во́пытныя |
| Р. |
во́пытнага |
во́пытнай
во́пытнае |
во́пытнага |
во́пытных |
| Д. |
во́пытнаму |
во́пытнай |
во́пытнаму |
во́пытным |
| В. |
во́пытны (неадуш.)
во́пытнага (адуш.) |
во́пытную |
во́пытнае |
во́пытныя (неадуш.)
во́пытных (адуш.) |
| Т. |
во́пытным |
во́пытнай
во́пытнаю |
во́пытным |
во́пытнымі |
| М. |
во́пытным |
во́пытнай |
во́пытным |
во́пытных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
спла́віць 1, сплаўлю, сплавіш, сплавіць; зак., што.
1. Злучыць шляхам плаўлення. Сплавіць жалеза з хромам.
2. перан. Аб’яднаць у непадзельнае цэлае; злучыць. Каб сплавіць іх характары, рысы і звычкі ў адно, то вельмі можа быць, што ў такога хлопца .. [Маша] закахалася б адразу, такі набліжаўся б да яе ідэалу. Шамякін.
спла́віць 2, сплаўлю, сплавіш, сплавіць; зак.
1. што. Адправіць уплынь па цячэнню ракі (лес і пад.). [Немцы] спяшаліся, каб да замаразкаў сплавіць лес. Гурскі.
2. перан.; каго-што. Разм. Імкнучыся пазбавіцца ад каго‑, чаго‑н., адправіць або ўладкаваць яго куды‑н. Вопытная настаўніца, палічыўшы .. [Барыса] безнадзейным, пастаралася сплавіць яго Лене. Няхай. Мы сплавілі .. [кабылу] артылерыстам: можа ў кампаніі з іншымі коньмі будзе цягнуць гармату. Лужанін. // Збыць, прадаць што‑н. [Бялькевіч:] — Я і сам яго [сома] не пакаштаваў нават. Жонка ў раён сплавіла. Прадалі. Савіцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)