волье́р м., волье́ра спец. валье́ра, -ры ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

валье́ра ж., спец. волье́р м., волье́ра

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Валье́ра ’абгароджаная пляцоўка для звяроў або птушак’ (КЭС). Рус. вольер, укр. вольера, вольер, польск. woliera, чэш. voliera. Запазычана, відаць, праз польскае пасрэдніцтва (на што ўказвае род) з франц. vollere ’птушнік’ (Шанскі, 1, В, 155; Рудніцкі, 1, 473).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)