волокно́ валакно́, -на́ ср.;

мы́шечные воло́кна биол. мы́шачныя вало́кны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

волокно́-сыре́ц валакно́-сырэ́ц, род. валакна́-сырцу́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

валакно́ ср., в разн. знач. волокно́;

ільняно́е в. — льняно́е волокно́;

нерво́вае в. — не́рвное волокно́;

мы́шачныя вало́кны — мы́шечные воло́кна

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

летыла́н, -ну м. (синтетическое волокно) летила́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

валакно́-сырэ́ц (род. валакна́-сырцу́) м. волокно́-сыре́ц

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шелкови́на

1. (волокно) шаўкаві́на, -ны ж.;

2. см. шелкови́нка;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Валакно́ (БРС, Інстр. I). Рус. волокно, укр. волокно, польск. włókno, в.-луж. włokno, н.-луж. łokno, чэш. vlákno, славац. vlákno, балг. влакно, макед. влакно, серб.-харв. вла́кно, славен. вла́кно. Прасл. *volkьno. І.‑е. паралелі: літ. vil̃kti ’цягнуць, валачы’, грэч. ἕλκω ’цягну’, ст.-інд. valkáḥ ’лыка’, ст.-англ. wlóh ’валакно’ (Праабражэнскі, 1, 93; Фасмер, 1, 342; Шанскі, 1, В, 150; БЕР, 1, 162; Скок, 3, 609).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

шаўко́вы прям., перен. шёлковый;

~вае валакно́ — шёлковое волокно́;

~вая фа́брыка — шёлковая фа́брика;

ён зрабі́ўся як ш. — он стал как шёлковый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шту́чны I

1. (сделанный наподобие настоящего) иску́сственный;

~нае валакно́ — иску́сственное волокно́;

2. (принуждённый, притворный) иску́сственный, де́ланный, неесте́ственный; (неискренний — ещё) напускно́й, наи́гранный;

~ная ўсме́шка — иску́сственная (де́ланная, неесте́ственная) улы́бка;

~кая весяло́сць — напускна́я (наи́гранная) весёлость;

~нае дыха́нне — иску́сственное дыха́ние;

ш. адбо́р — иску́сственный отбо́р

шту́чны II (о товаре) шту́чный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

расшчапі́цца сов.

1. в разн. знач. расщепи́ться, расколо́ться;

до́шка ~пі́лася — доска́ расщепи́лась (расколо́лась);

2. (распасться, раздробиться) расщепи́ться;

валакно́ ~пі́ласяволокно́ расщепи́лось;

3. хим. расщепи́ться;

а́там ~пі́ўсяа́том расщепи́лся;

эфі́р ~пі́ўся — эфи́р расщепи́лся;

4. разжа́ться, разъедини́ться, разня́ться;

ру́кі ~пі́ліся — ру́ки разняли́сь;

5. раздроби́ться, размозжи́ться;

косць ~пі́лася — кость размозжи́лась;

6. рассе́сться (оседая, дать трещины);

скала́ р. — скала́ рассе́лась

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)