во́крык

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. во́крык во́крыкі
Р. во́крыку во́крыкаў
Д. во́крыку во́крыкам
В. во́крык во́крыкі
Т. во́крыкам во́крыкамі
М. во́крыку во́крыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

во́крык, -у, мн. -і, -аў, м.

Рэзкі гучны вокліч з загадам, пагрозай.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

во́крык, -ку м. о́крик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

во́крык, ‑у, м.

Рэзкі гучны вокліч з загадам, папярэджаннем, пагрозай каму‑н. Дзядзька Марцін спыніў Юзіка.. сярдзітым вокрыкам: — Што ты хвошчаш пугаю карову? Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Во́крык (БРС, Яруш., КТС). Рус. о́крик, укр. о́крик, польск. okrzyk, чэш. okřík, балг. о́крик. Аддзеяслоўнае ўтварэнне ад акрыкнуць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

псік, выкл.

Вокрык, якім адганяюць ката.

П. адсюль!

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

о́крик во́крык, -ку м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́гук, -у, мн. -і, -аў, м.

Гучны вокліч, вокрык.

В. адабрэння.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

акы́ш, выкл.

Вокрык, якім адпуджваюць курэй, птушак. —

Акыш, каб на вас!

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цыц, выкл. (разм.).

Вокрык, якім загадваюць змоўкнуць, спыніць што-н.

Цыц ты, гарэза!

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)