во́йкнуць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
во́йкну |
во́йкнем |
| 2-я ас. |
во́йкнеш |
во́йкнеце |
| 3-я ас. |
во́йкне |
во́йкнуць |
| Прошлы час |
| м. |
во́йкнуў |
во́йкнулі |
| ж. |
во́йкнула |
| н. |
во́йкнула |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
во́йкні |
во́йкніце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
во́йкнуўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
во́йкнуць сов., однокр., разг. о́йкнуть, о́хнуть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
во́йкнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.
Аднакр. да войкаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
во́йкаць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).
Вымаўляць, выкрыкваць «вой»
|| аднакр. во́йкнуць, -ну, -неш, -не; -ні.
І в. не паспеў.
|| наз. во́йканне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
о́йкнуть сов., однокр. во́йкнуць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
о́хнуть сов., однокр., разг. во́хнуць, во́йкнуць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
право́йкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
1. Войкнуць; сказаць вой.
2. Войкаць некаторы час.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
неспадзе́ўкі, прысл.
Разм. Нечакана; раптоўна. Машына, як бы наскочыўшы неспадзеўкі на сцяну, адразу стала. Мележ. Хлопцы Максіма Уса наскочылі [на немцаў] так неспадзеўкі і ціха, што ніхто і войкнуць не паспеў. Грахоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
проо́хать сов., разг.
1. заво́хкаць, во́хнуць, во́йкнуць;
2. (некоторое время) право́хкаць, право́йкаць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
таўхе́ль,
Разм.
1. ‑хяля, м. Удар кулаком. Даволі адчувальны таўхель вымусіў аднаго з курсантаў войкнуць. Новікаў.
2. у знач. вык. Ужываецца паводле знач. дзеясл. таўхаць — таўхануць і таўхацца — таўхануцца. А .. [козлік] таўхель мяне рогам, і мы ўсе ў рогат: і тата, і мама, і я. Брыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)