во́зчыцкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. во́зчыцкі во́зчыцкая во́зчыцкае во́зчыцкія
Р. во́зчыцкага во́зчыцкай
во́зчыцкае		 во́зчыцкага во́зчыцкіх
Д. во́зчыцкаму во́зчыцкай во́зчыцкаму во́зчыцкім
В. во́зчыцкі (неадуш.)
во́зчыцкага (адуш.)		 во́зчыцкую во́зчыцкае во́зчыцкія (неадуш.)
во́зчыцкіх (адуш.)
Т. во́зчыцкім во́зчыцкай
во́зчыцкаю		 во́зчыцкім во́зчыцкімі
М. во́зчыцкім во́зчыцкай во́зчыцкім во́зчыцкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

во́зчыцкі изво́зчицкий, изво́зчичий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

во́зчыцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да возчыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

во́зчык, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Той, хто займаецца перавозам грузаў на калёсах; вазак.

2. Тое, што і вознік (у 1 знач.).

|| прым. во́зчыцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

изво́зчицкий, изво́зчичий рамі́зніцкі, ваза́цкі, во́зчыцкі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)