во́зніцкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. во́зніцкі во́зніцкая во́зніцкае во́зніцкія
Р. во́зніцкага во́зніцкай
во́зніцкае		 во́зніцкага во́зніцкіх
Д. во́зніцкаму во́зніцкай во́зніцкаму во́зніцкім
В. во́зніцкі (неадуш.)
во́зніцкага (адуш.)		 во́зніцкую во́зніцкае во́зніцкія (неадуш.)
во́зніцкіх (адуш.)
Т. во́зніцкім во́зніцкай
во́зніцкаю		 во́зніцкім во́зніцкімі
М. во́зніцкім во́зніцкай во́зніцкім во́зніцкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

во́зніцкі изво́зный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

во́зніцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да возніка, возніцтва. Возніцкі промысел.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

во́зніцтва, -а, н.

Промысел па перавозцы коньмі каго-, чаго-н.

Займацца возніцтвам.

|| прым. во́зніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

во́знік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Той, хто кіруе запрэжанымі коньмі; рамізнік, фурман.

2. Той, хто займаецца возніцтвам.

|| прым. во́зніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

изво́зный во́зніцкі, рамі́зніцкі;

изво́зный про́мысел во́зніцтва, рамі́зніцтва;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)