во́жыкавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. во́жыкавы во́жыкавая во́жыкавае во́жыкавыя
Р. во́жыкавага во́жыкавай
во́жыкавае		 во́жыкавага во́жыкавых
Д. во́жыкаваму во́жыкавай во́жыкаваму во́жыкавым
В. во́жыкавы (неадуш.)
во́жыкавага (адуш.)		 во́жыкавую во́жыкавае во́жыкавыя (неадуш.)
во́жыкавых (адуш.)
Т. во́жыкавым во́жыкавай
во́жыкаваю		 во́жыкавым во́жыкавымі
М. во́жыкавым во́жыкавай во́жыкавым во́жыкавых

Іншыя варыянты: во́жыкаў.

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

во́жыкавы ежо́вый;

◊ трыма́ць у ~вых рукаві́цах — (каго) держа́ть в ежо́вых рукави́цах (кого)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

во́жыкавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да вожыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

во́жык, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Невялікі звярок з доўгімі вострымі іголкамі на спіне і баках.

2. Мужчынская прычоска ў выглядзе коратка абстрыжаных стаячых валасоў.

Стрыгчыся пад вожыка.

|| прым. во́жыкавы, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

во́жыкаў

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. во́жыкаў во́жыкава во́жыкава во́жыкавы
Р. во́жыкавага во́жыкавай
во́жыкавае		 во́жыкавага во́жыкавых
Д. во́жыкаваму во́жыкавай во́жыкаваму во́жыкавым
В. во́жыкаў (неадуш.)
во́жыкавага (адуш.)		 во́жыкаву во́жыкавага во́жыкавы (неадуш.)
во́жыкавых (адуш.)
Т. во́жыкавым во́жыкавай
во́жыкаваю		 во́жыкавым во́жыкавымі
М. во́жыкавым во́жыкавай во́жыкавым во́жыкавых

Іншыя варыянты: во́жыкавы.

Крыніцы: prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ежо́вый во́жыкавы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)