вожа́тый сущ. важа́ты, -тага м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

важа́ты сущ. вожа́тый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пионервожа́тый (пионе́рский вожа́тый) піянерважа́ты, -тага м. (піяне́рскі важа́ты).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Важа́ты 1 ’возчык сват на вяселлі, пасаду якога выконвае хросны бацька’ (Нас.). Да вазіць.

Важа́ты 2 ’кіраўнік піянераў’ (КТС). З рус. вожатый ’тс’. Пра апошняе гл. Шанскі, ЭИРЯ, I, 61–72.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)