водазабо́р

‘працэс’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. водазабо́р
Р. водазабо́ру
Д. водазабо́ру
В. водазабо́р
Т. водазабо́рам
М. водазабо́ры

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

водазабо́р

‘збудаванне’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. водазабо́р водазабо́ры
Р. водазабо́ра водазабо́раў
Д. водазабо́ру водазабо́рам
В. водазабо́р водазабо́ры
Т. водазабо́рам водазабо́рамі
М. водазабо́ры водазабо́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

водазабо́р м., гидр., тех.

1. -ру (забор воды) водозабо́р;

2. -ра (сооружение) водозабо́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

водазабо́р, ‑а і ‑у, м.

1. ‑у. Спец. Падаванне вады з ракі ці вадасховішча ў арашальныя, суднаходныя каналы і водаправодныя сістэмы.

2. ‑а. Гідратэхнічнае збудаванне, якое служыць для забору вады з ракі ці вадасховішча.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

водозабо́р гидр., техн.

1. (забор воды) водазабо́р, -ру м.;

2. (сооружение) водазабо́р, -ра м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)