во́гкі

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. во́гкі во́гкая во́гкае во́гкія
Р. во́гкага во́гкай
во́гкае		 во́гкага во́гкіх
Д. во́гкаму во́гкай во́гкаму во́гкім
В. во́гкі (неадуш.)
во́гкага (адуш.)		 во́гкую во́гкае во́гкія (неадуш.)
во́гкіх (адуш.)
Т. во́гкім во́гкай
во́гкаю		 во́гкім во́гкімі
М. во́гкім во́гкай во́гкім во́гкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

во́гкі, см. во́лкі

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

во́гкі, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і волкі. Зямля пад нагамі стала менш вогкая, больш цвёрдая, нават карэнні ўжо мулялі пад ботамі. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Во́гкі, во́хкі (БРС, Бес., КТС). Укр. во́гкі. З vъlgъkъ (гл. волкі) (Рудніцкі, 1, 457).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

во́лглый во́лкі, во́гкі, во́хкі, вільго́тны, сыры́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

во́лкі, ‑ая, ‑ае.

Разм. Вільготны, вогкі (вохкі). Волкі вецер. Волкая ноч. □ А з рэчкі ветрык вее волкі, Як веснік блізкага ўжо дня. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вагкава́ты ’ў якім адчуваецца вільгаць’ (КТС): «Крочаць па вагкаватай гравійцы» (А. Кулакоўскі). Да вогкі ’волкі’ (гл.). Параўн. ваўкаваты ’недасушаны, вільготны’ (Нас.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вла́жный вільго́тны; (сырой) сыры́, во́лкі, во́гкі, во́хкі; (о лице и т. п.) мо́кры.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вільготны, сыры, вогкі, воглы, волкі, мокры

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)