во́браць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
во́браць |
во́браці |
| Р. |
во́браці |
во́брацей
во́брацяў |
| Д. |
во́браці |
во́брацям |
| В. |
во́браць |
во́браці |
| Т. |
во́браццю |
во́брацямі |
| М. |
во́браці |
во́брацях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Во́браць ’аброць’ (БРС, КТС, Бір. Дзярж.), вобруць (Шат., КТС, Сцяшк. МГ, З нар. сл.). Гл. аброць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)