ви́хрить и вихри́ть несов. и сов. круці́цца, віхры́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

віхры́ць несов. ви́хри́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Віхры́ць ’кружыць віхрам (аб пыле, снезе)’ (БРС, Нас., КТС). Рус. вихри́ть, укр. вихри́ти, польск. wichrzyć, чэш. дыял. vichriť ’тс’. Да віхар (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)