визи́т візі́т, -ту м.;

нанести́ визи́т зрабі́ць візі́т.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

візі́т, -ту м. визи́т;

зрабі́ць в. — нанести́ визи́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Візі́т ’наведванне’ (БРС, КТС), ст.-бел. визытъ, визит ’наведванне’; ’дакумент аб выніках праверкі’ (1521 г.) запазычана (Булыка, Запазыч., 63) з польск. wizyta < франц. vizite; гэтаму пярэчыць Крукоўскі (Уплыў, 76). Магчыма і непасрэднае запазычанне з франц. visite.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

нане́сці I сов., в разн. знач. нанести́; (притащить — ещё) натащи́ть; (урон и т.п. — ещё) причини́ть, принести́;

н. кніг — нанести́ книг;

вада́ ~сла пяску́ — вода́ нанесла́ песку́;

н. на ка́рту но́вую даро́гу — нанести́ на ка́рту но́вую доро́гу;

н. праці́ўніку паражэ́нне — нанести́ проти́внику пораже́ние;

н. візі́т — нанести́ визи́т

нане́сці II сов. (снести яиц) нанести́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нанести́ сов.

1. в разн. знач. нане́сці, мног. панано́сіць, панано́шваць;

нанести́ книг нанесці́ (панано́сіць, панано́шваць) кніг;

ло́дку нанесло́ на мель ло́дку нане́сла на мель;

нанести́ на ка́рту нане́сці на ка́рту;

2. (причинить, сделать) нане́сці, прычыні́ць;

нанести́ ра́ну нане́сці ра́ну;

нанести́ уда́р нане́сці ўдар;

нанести́ уще́рб прычыні́ць (нане́сці) уро́н (шко́ду);

нанести́ убы́ток прычыні́ць стра́ту;

нанести́ оскорбле́ние абра́зіць (каго);

нанести́ бесче́стье знява́жыць го́нар (чый), знясла́віць (каго), аганьбава́ць (каго), зга́ньбіць (каго);

нанести́ пораже́ние нане́сці паражэ́нне;

нанести́ визи́т нане́сці візі́т (каму), наве́даць (каго).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)