ве́шать​II несов. (взвешивать) ва́жыць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ве́шать​I несов. ве́шаць;

◊

ве́шать го́лову ве́шаць (апуска́ць) галаву́;

ве́шать соба́к (на кого-л.) ве́шаць саба́к (на каго-небудзь);

ве́шать нос ве́шаць (апуска́ць) нос;

хоть топо́р ве́шай хоць тапо́р ве́шай.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ве́шаць несов.

1. (придавать чему-л. висячее положение) ве́шать;

2. (лишать жизни) ве́шать; уда́вливать;

◊ в. галаву́ — ве́шать го́лову;

в. саба́к — (на каго) ве́шать соба́к (на кого);

в. нос — ве́шать нос;

хоць тапо́р ~шай — хоть топо́р ве́шай

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ва́жыць несов.

1. ве́шать, взве́шивать; отве́шивать;

в. багаж — ве́шать (взве́шивать) бага́ж;

2. (иметь какой-л. вес) ве́сить, тяну́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выве́шивать​I несов. (вешать) выве́шваць; см. вы́весить​I.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

усчэ́пліваць несов.

1. нацепля́ть; ве́шать; наве́шивать;

2. разг. (надевать) напя́ливать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зве́шваць несов.

1. све́шивать;

2. (голову, нос) опуска́ть, ве́шать;

1, 2 см. зве́сіць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вздёргивать несов.

1. разг. (поднимать вверх) падніма́ць, узніма́ць; (о голове — ещё) задзіра́ць;

2. (вешать) прост. ве́шаць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ве́шаць ’надаваць каму-небудзь вісячае становішча’; ’схіляць што-небудзь’ (КТС, БРС, Бяльк.), рус. вешать, укр. ві́шати, польск. wieszać, в.-луж. wěšeć, чэш. věšeti, славац. vešať, славен. (o)béšati, серб.-харв. ве̏шати ’тс’. Прасл. věšati (< věsjati) з’яўляецца дзеясловам ітэратыўнага значэння, утвараемым ад věsiti; параўн. весіць, вісець (гл.). Гл. таксама Сразнеўскі, 1, 493; Голуб-Копечны, 417; Шанскі, 1, В, 83; КЭСРЯ, 79.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ярлы́к, -ка́ м., в разн. знач. ярлы́к;

я. на кня́жанне — ист. ярлы́к на княже́ние;

я. на бутэ́льцы — ярлы́к на буты́лке;

аптэ́чны я. — апте́чный ярлы́к;

◊ ве́шаць (накле́йваць, прычэ́пліваць) ярлыкі́ — ве́шать (накле́ивать, наве́шивать) ярлыки́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)