ве́чавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ве́чавы ве́чавая ве́чавае ве́чавыя
Р. ве́чавага ве́чавай
ве́чавае		 ве́чавага ве́чавых
Д. ве́чаваму ве́чавай ве́чаваму ве́чавым
В. ве́чавы (неадуш.) ве́чавую ве́чавае ве́чавыя (неадуш.)
Т. ве́чавым ве́чавай
ве́чаваю		 ве́чавым ве́чавымі
М. ве́чавым ве́чавай ве́чавым ве́чавых

Іншыя варыянты: вечавы́.

Крыніцы: sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вечавы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вечавы́ вечава́я вечаво́е вечавы́я
Р. вечаво́га вечаво́й
вечаво́е		 вечаво́га вечавы́х
Д. вечаво́му вечаво́й вечаво́му вечавы́м
В. вечавы́ (неадуш.)
вечаво́га (адуш.)		 вечаву́ю вечаво́е вечавы́я (неадуш.)
вечавы́х (адуш.)
Т. вечавы́м вечаво́й
вечаво́ю		 вечавы́м вечавы́мі
М. вечавы́м вечаво́й вечавы́м вечавы́х

Іншыя варыянты: ве́чавы.

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вечавы́ вечево́й;

в. звон — вечево́й ко́локол

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вечавы́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да веча. Вечавы звон.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ве́ча, -а, н.

Народны сход у Старажытнай Русі і Беларусі гараджан для вырашэння грамадскіх спраў, а таксама месца такога сходу.

Полацкае в.

|| прым. вечавы́, -а́я, -о́е.

В. звон.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вечево́й вечавы́;

вечево́й ко́локол вечавы́ звон.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кабза́рскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кабзара, належыць яму. Толькі кліч кабзарскі нёсся гучна ў далі, Прабіваўся ў гушчы, як вечавы звон. Гурло.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)