ветэрына́рны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ветэрына́рны |
ветэрына́рная |
ветэрына́рнае |
ветэрына́рныя |
| Р. |
ветэрына́рнага |
ветэрына́рнай
ветэрына́рнае |
ветэрына́рнага |
ветэрына́рных |
| Д. |
ветэрына́рнаму |
ветэрына́рнай |
ветэрына́рнаму |
ветэрына́рным |
| В. |
ветэрына́рны (неадуш.)
ветэрына́рнага (адуш.) |
ветэрына́рную |
ветэрына́рнае |
ветэрына́рныя (неадуш.)
ветэрына́рных (адуш.) |
| Т. |
ветэрына́рным |
ветэрына́рнай
ветэрына́рнаю |
ветэрына́рным |
ветэрына́рнымі |
| М. |
ветэрына́рным |
ветэрына́рнай |
ветэрына́рным |
ветэрына́рных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ме́дыка-ветэрына́рны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ме́дыка-ветэрына́рны |
ме́дыка-ветэрына́рная |
ме́дыка-ветэрына́рнае |
ме́дыка-ветэрына́рныя |
| Р. |
ме́дыка-ветэрына́рнага |
ме́дыка-ветэрына́рнай
ме́дыка-ветэрына́рнае |
ме́дыка-ветэрына́рнага |
ме́дыка-ветэрына́рных |
| Д. |
ме́дыка-ветэрына́рнаму |
ме́дыка-ветэрына́рнай |
ме́дыка-ветэрына́рнаму |
ме́дыка-ветэрына́рным |
| В. |
ме́дыка-ветэрына́рны (неадуш.)
ме́дыка-ветэрына́рнага (адуш.) |
ме́дыка-ветэрына́рную |
ме́дыка-ветэрына́рнае |
ме́дыка-ветэрына́рныя (неадуш.)
ме́дыка-ветэрына́рных (адуш.) |
| Т. |
ме́дыка-ветэрына́рным |
ме́дыка-ветэрына́рнай
ме́дыка-ветэрына́рнаю |
ме́дыка-ветэрына́рным |
ме́дыка-ветэрына́рнымі |
| М. |
ме́дыка-ветэрына́рным |
ме́дыка-ветэрына́рнай |
ме́дыка-ветэрына́рным |
ме́дыка-ветэрына́рных |
Крыніцы:
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
саніта́рна-ветэрына́рны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
саніта́рна-ветэрына́рны |
саніта́рна-ветэрына́рная |
саніта́рна-ветэрына́рнае |
саніта́рна-ветэрына́рныя |
| Р. |
саніта́рна-ветэрына́рнага |
саніта́рна-ветэрына́рнай
саніта́рна-ветэрына́рнае |
саніта́рна-ветэрына́рнага |
саніта́рна-ветэрына́рных |
| Д. |
саніта́рна-ветэрына́рнаму |
саніта́рна-ветэрына́рнай |
саніта́рна-ветэрына́рнаму |
саніта́рна-ветэрына́рным |
| В. |
саніта́рна-ветэрына́рны (неадуш.)
саніта́рна-ветэрына́рнага (адуш.) |
саніта́рна-ветэрына́рную |
саніта́рна-ветэрына́рнае |
саніта́рна-ветэрына́рныя (неадуш.)
саніта́рна-ветэрына́рных (адуш.) |
| Т. |
саніта́рна-ветэрына́рным |
саніта́рна-ветэрына́рнай
саніта́рна-ветэрына́рнаю |
саніта́рна-ветэрына́рным |
саніта́рна-ветэрына́рнымі |
| М. |
саніта́рна-ветэрына́рным |
саніта́рна-ветэрына́рнай |
саніта́рна-ветэрына́рным |
саніта́рна-ветэрына́рных |
Крыніцы:
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
канава́л, ‑а, м.
Разм.
1. Лекар без спецыяльнай ветэрынарнай адукацыі, які займаецца лячэннем коней. // Чалавек, які пакладае коней.
2. Пагард. Пра дрэннага ўрача, невука ў медыцыне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Канава́л ’лекар без спецыяльнай ветэрынарнай адукацыі, які займаецца лячэннем і накладаннем коней і быкоў’, ’дрэнны ўрач, невук у медыцыне’ (ТСБМ, Бяльк., Янк. 1; мазыр., З нар. сл.; навагр., Нар. словатв.). Укр. коновал, рус. конова́л, арханг., ленінград., наўг. конева́л. Ст.-рус. коневалъ, коновалъ (XVI ст.). Запазычана са ст.-польск. konawał ’тс’ (Фасмер, 2, 311), якое з koń ’конь’ і walić ’паваліць’, напр. рус. вали́ть (каня, быка) ’пакладаць’ з першаснага значэння ’той, хто валіць (кладзе) каня перад пакладаннем’. Аднак Слаўскі (2, 426) гэту лексему адносіць у разрад прасл. (паўн.-слав.) konovalъ. І Трубачоў (Эт. сл., 10, 194) разглядае яе як прасл. разам з іншымі, падобнымі да яе: konoderъ ’каналуп’, konokradъ ’канакрад’, konopasъ ’канапас’, konoščipъ ’мядзведка, Grillotalpa vulgaris’ konovęzь ’канавязь’, konovodъ ’канавод’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)