ветэра́нка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ветэра́нка |
ветэра́нкі |
| Р. |
ветэра́нкі |
ветэра́нак |
| Д. |
ветэра́нцы |
ветэра́нкам |
| В. |
ветэра́нку |
ветэра́нак |
| Т. |
ветэра́нкай
ветэра́нкаю |
ветэра́нкамі |
| М. |
ветэра́нцы |
ветэра́нках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ветэра́нка ж., разг. ветера́нка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ветэра́н, -а, мн. -ы, -аў, м.
1. Стары, бывалы воін.
В.
Грамадзянскай вайны.
2. перан., чаго. Стары, заслужаны працаўнік, дзеяч у якой-н. галіне.
В. працы.
В. навукі.
|| ж. ветэра́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак (разм.).
|| прым. ветэра́нскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)