ветчина́ вяндлі́на, -ны ж., вянглі́на, -ны ж.; (окорок) шы́нка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вяндлі́на ж. ветчина́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

*Веччына, віччына ’вяндліна’ (касцюк., Бяльк.) запазычана з рус. ветчина ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Віччына́ ’вяндліна’ (Бяльк.), вітчына́, вычына́ ’тс’ (Вешт., дыс., палес.). Запазычанне з рус. ветчина́ ’тс’ (Гл. Вештарт, Бел.-рус. ізал., 18).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)