ве́тла
прыслоўе, утворана ад прыметніка
| станоўч. |
выш. |
найвыш. |
| ве́тла |
- |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ве́тла нареч., см. ве́тліва
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ветла́ бот. вярба́, -бы́ ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Ве́тла ’лаза’ (мазыр., Мат. Гом.), рус. літар. ветла́ ’вярба, Salix pendula’, калін. ’пустазелле ў аўсе’, разан. ветла́к ’белая вярба’, смал., маск. ветли́на ’вярба’, урал. ве́тли́на ’бульбоўнік, націна буракоў, гароху’, укр. ветла́, вутла́, ветли́на́ ’вярба, Salix viminalis’; ’жоўтая вярба, Salix vitellina’, ветли́нка ’Gorgonia viminalis’, польск. wietla, wietło ’галіна’ (Варш. сл.). Усходнеслав. утварэнне ад вет‑ (< vět‑ < viti ’віць’) і суф. ‑ьл‑а, магчыма, пад балцкім уплывам; параўн. літ. vytẽlė ’лаза, дубец’, vytìs ’тс’, výtulas ’звязка’, vỹturti ’звіваць, абверчваць’, лат. vîtuõls ’вярба’, vītne ’гірлянда; вусікі гароху’ і інш. Гл. Траўтман, 347; Мюленбах-Эндзелін, 4, 648; Фасмер, 1, 306; Шанскі, 1, В, 79; КЭСРЯ, 57. Махэк₂ (687) дае прасл. форму ў выглядзе vьtъla < і.-е. *vitulā і прыводзіць тапанімічныя назвы з чэшскай і польскай моўных тэрыторый, якія не адносяцца да ве́тла. Сюды ж ветліца. Гл. яшчэ Праабражэнскі, 1, 80. Як і Гараеў, 46, ён дае vьt‑l‑a < vi‑ti. Рудніцкі (1, 373) мяркуе, што ўкр. ветли́на магло ўзнікнуць як вынік адаптацыі навуковага лац. тэрміна (Salix) vitellina.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ве́тла-зычлі́вы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ве́тла-зычлі́вы |
ве́тла-зычлі́вая |
ве́тла-зычлі́вае |
ве́тла-зычлі́выя |
| Р. |
ве́тла-зычлі́вага |
ве́тла-зычлі́вай
ве́тла-зычлі́вае |
ве́тла-зычлі́вага |
ве́тла-зычлі́вых |
| Д. |
ве́тла-зычлі́ваму |
ве́тла-зычлі́вай |
ве́тла-зычлі́ваму |
ве́тла-зычлі́вым |
| В. |
ве́тла-зычлі́вы (неадуш.)
ве́тла-зычлі́вага (адуш.) |
ве́тла-зычлі́вую |
ве́тла-зычлі́вае |
ве́тла-зычлі́выя (неадуш.)
ве́тла-зычлі́вых (адуш.) |
| Т. |
ве́тла-зычлі́вым |
ве́тла-зычлі́вай
ве́тла-зычлі́ваю |
ве́тла-зычлі́вым |
ве́тла-зычлі́вымі |
| М. |
ве́тла-зычлі́вым |
ве́тла-зычлі́вай |
ве́тла-зычлі́вым |
ве́тла-зычлі́вых |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ве́тла-саладжа́вы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ве́тла-саладжа́вы |
ве́тла-саладжа́вая |
ве́тла-саладжа́вае |
ве́тла-саладжа́выя |
| Р. |
ве́тла-саладжа́вага |
ве́тла-саладжа́вай
ве́тла-саладжа́вае |
ве́тла-саладжа́вага |
ве́тла-саладжа́вых |
| Д. |
ве́тла-саладжа́ваму |
ве́тла-саладжа́вай |
ве́тла-саладжа́ваму |
ве́тла-саладжа́вым |
| В. |
ве́тла-саладжа́вы (неадуш.)
ве́тла-саладжа́вага (адуш.) |
ве́тла-саладжа́вую |
ве́тла-саладжа́вае |
ве́тла-саладжа́выя (неадуш.)
ве́тла-саладжа́вых (адуш.) |
| Т. |
ве́тла-саладжа́вым |
ве́тла-саладжа́вай
ве́тла-саладжа́ваю |
ве́тла-саладжа́вым |
ве́тла-саладжа́вымі |
| М. |
ве́тла-саладжа́вым |
ве́тла-саладжа́вай |
ве́тла-саладжа́вым |
ве́тла-саладжа́вых |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ве́жливо нареч. ве́тліва, ве́тла; даліка́тна;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вярбі́на ж. и́ва, ветла́, ве́рба
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ху́ценька, прысл.
Разм. Ласк. да хутка. Зорка, ой, зоранька Ветла міргае. Хуценька-скоранька Рань заіграе. А. Александровіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Вётла ’лаза’ (маз., Мат. Гом.). Да ве́тла (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)