вестава́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. вясту́ю вясту́ем
2-я ас. вясту́еш вясту́еце
3-я ас. вясту́е вясту́юць
Прошлы час
м. вестава́ў вестава́лі
ж. вестава́ла
н. вестава́ла
Загадны лад
2-я ас. вясту́й вясту́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час вясту́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Веставаць (паэт.) ’паведамляць, абвяшчаць’ (КТС, Н. Чарнушэвіч) — новае ўтварэнне ад ве́стка накшталт ст.-рус. вѣстовати ’тс’ (з XVI ст.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)