веснавы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. веснавы́ веснава́я веснаво́е веснавы́я
Р. веснаво́га веснаво́й
веснаво́е		 веснаво́га веснавы́х
Д. веснаво́му веснаво́й веснаво́му веснавы́м
В. веснавы́ (неадуш.)
веснаво́га (адуш.)		 веснаву́ю веснаво́е веснавы́я (неадуш.)
веснавы́х (адуш.)
Т. веснавы́м веснаво́й
веснаво́ю		 веснавы́м веснавы́мі
М. веснавы́м веснаво́й веснавы́м веснавы́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

веснавы́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да вясны. Веснавыя дні. Веснавыя кветкі. // Які адбываецца вясной. Веснавая навальніца. Веснавая сяўба. Веснавыя канікулы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зімо́ва-веснавы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. зімо́ва-веснавы́ зімо́ва-веснава́я зімо́ва-веснаво́е зімо́ва-веснавы́я
Р. зімо́ва-веснаво́га зімо́ва-веснаво́й
зімо́ва-веснаво́е		 зімо́ва-веснаво́га зімо́ва-веснавы́х
Д. зімо́ва-веснаво́му зімо́ва-веснаво́й зімо́ва-веснаво́му зімо́ва-веснавы́м
В. зімо́ва-веснавы́ (неадуш.)
зімо́ва-веснаво́га (адуш.)		 зімо́ва-веснаву́ю зімо́ва-веснаво́е зімо́ва-веснавы́я (неадуш.)
зімо́ва-веснавы́х (адуш.)
Т. зімо́ва-веснавы́м зімо́ва-веснаво́й
зімо́ва-веснаво́ю		 зімо́ва-веснавы́м зімо́ва-веснавы́мі
М. зімо́ва-веснавы́м зімо́ва-веснаво́й зімо́ва-веснавы́м зімо́ва-веснавы́х

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

увільгатні́ць, -ню́, -ні́ш, -ні́ць; -ні́м, -ніце́, -ня́ць; -го́тнены; зак., што.

Зрабіць вільготным, насыціць вільгаццю.

Веснавыя дажджы ўвільгатнілі глебу.

|| незак. увільгатня́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. увільгатне́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

увільгатні́ць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., што.

Зрабіць вільготным, насыціць вільгаццю. Веснавыя дажджы ўвільгатнілі глебу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ве́шний уст., обл. веснавы́, вясе́нні;

ве́шние во́ды веснавы́я (вясе́ннія) во́ды.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

люстра́насць, ‑і, ж.

Уласцівасць люстранага (у 2 знач.). Люстранасць рэк. □ Прыбярэжныя паплавы валілі веснавыя воды, і сярод іх неагляднай люстранасці трывожна стаялі купкі дрэў і падгалістага алешніку. Хведаровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пато́к, -у, мн. -і, -аў, м.

1. Імкліва цякучая водная маса, рака, ручай.

Бурны п.

Веснавыя патокі.

2. перан. Маса вадкасці, паветра, якая імкліва цячэ, распаўсюджваецца.

П. лавы.

П. газу.

П. святла.

П. слёз.

П. слоў.

П. бежанцаў.

3. Паточная вытворчасць (спец.).

Выраб матораў арганізаваны па прынцыпе патоку.

4. Частка агульнага саставу навучэнцаў, раздзеленых для правядзення якіх-н. заняткаў, экзаменаў.

Выпускнікі аднаго патоку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

красава́нне, ‑я, н.

Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. красаваць і красавацца. Пахі трывожаць мяне веснавыя І зноў я чакаю садоў красавання! Броўка. — Няхай маладыя ездзяць красавацца, а мне, старому, навошта яно, тое красаванне? Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апіса́нне, ‑я, н.

Слоўная, пісьмовая або вусная, абмалёўка каго‑, чаго‑н. Трэцяе апавяданне пачынаецца апісаннем вечара: як заходзіла сонца, як узнімаўся туман, як пахлі веснавыя дрэвы. Чорны. Тут пачну я апісанне, Як пішацца ў казках, Бо іначай не выходзіць — Слухайце, хто ласкаў! Купала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)