веслава́ць, вяслу́ю, вяслу́еш, вяслу́е; вяслу́й; незак.

Грэбці вёсламі.

|| наз. веслава́нне, -я, н.

|| прым. вясля́рны, -ая, -ае.

В. спорт.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

веслава́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. вяслу́ю вяслу́ем
2-я ас. вяслу́еш вяслу́еце
3-я ас. вяслу́е вяслу́юць
Прошлы час
м. веслава́ў веслава́лі
ж. веслава́ла
н. веслава́ла
Загадны лад
2-я ас. вяслу́й вяслу́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час вяслу́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

веслава́ць несов. грести́; загреба́ть (вёслами)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

веслава́ць, вяслую, вяслуеш, вяслуе; незак.

Грабці вёсламі. Сунецца лодка па роўнай паверхні ракі, і зусім не відаць таго, хто вяслуе. Ваданосаў. Я ў рукі ўзяў вясло, Вяслую з поўнай сілай. Пушча.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Веслава́ць ’гнаць лодку вяслом, грабці вёсламі’ (Янк. I, БРС, КТС), докш. віслава́ць ’тс’ (Янк. Мат.). Укр. веслова́ти, польск. wiosłować, н.-луж. wjasłowaś, чэш. veslovati, славац. veslovať, славен. vesláti, серб.-харв. вѐслати, макед. весла, балг. весля́, веслувам (рэдка). Наяўнасць суфікса ‑ova‑ ў зах.-слав. мовах дае падставу меркаваць, што бел. (як і ўкр.) веславаць запазычана з польскай мовы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вясля́рны гл. веславаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

таба́ніць, -ню, -ніш, -ніць; незак. (спец.).

Веславаць назад для руху кармой наперад, тармажэння або павароту лодкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

завеслава́ць, ‑вяслую, ‑вяслуеш, ‑вяслуе; зак.

Пачаць веславаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

правеслава́ць, ‑вяслую, ‑вяслуеш, ‑вяслуе; зак.

Веславаць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

веслава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. веславаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)