верши́тель книжн. вяршы́цель, -ля м.;

верши́тель су́деб вяршы́цель лёсу;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вяршы́цель м., книжн. верши́тель

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Вяршы́цель ’той, хто вяршыць справамі, распараджаецца’ (КТС, БРС). Запазычана з рус. вершитель ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)