верхо́вный вярхо́ўны;

верхо́вный главнокома́ндующий вярхо́ўны галоўнакама́ндуючы;

Верхо́вный Сове́т СССР Вярхо́ўны Саве́т СССР;

Верхо́вный Суд Белару́си Вярхо́ўны Суд Белару́сі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вярхо́ўны верхо́вный;

Вярхо́ўны галоўнакама́ндуючыВерхо́вный главнокома́ндующий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

галоўкаве́рх м. (вярхо́ўны галоўнакама́ндуючы) главкове́рх (верхо́вный главнокома́ндующий)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

главкове́рх (верхо́вный главнокома́ндующий) галоўкаве́рх, -ха м. (вярхо́ўны галоўнакама́ндуючы).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Вярхо́ўны ’вышэйшы’ (БРС, КТС, Касп.), укр. верховний ’тс’, рус. верховный ’верхні’; ’тоўстае палатно са зрэб’я’; ’жыхар з вярхоўя ракі’; ’конны’, ст.-рус. верховный, вьрховьний, вьрьховнии, връховный ’верхні; ’вышэйшы, галоўны’; ’конны’; ’палацавы’ (з X ст.), славен. vrhǫ́ven, серб.-харв. вр̀ховни, макед. врховен, балг. върховен ’вярхоўны’. Да ст.-слав. прыметніка врьховьнии ’галоўны, вышэйшы’ (у царкоўным сэнсе). Відавочна, царкоўнаславянізм; гл. Шанскі, 1, В, 69. Утворана ад врьхъ і суф. ‑ьn‑ъ. Крукоўскі (Уплыў, 110) мяркуе, што бел. лексема — калька з рус. мовы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

скліка́нне ср.

1. сзыва́ние; склика́ние;

2. созы́в м.;

Вярхо́ўны Саве́т СССР пе́ршага ~нняист. Верхо́вный Сове́т СССР пе́рвого созы́ва

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сове́тI м. (орган государственной власти) саве́т, -та м., ра́да, -ды ж.;

Верхо́вный Сове́т ист. Вярхо́ўны Саве́т;

Сове́т Сою́за ист. Саве́т Саю́за;

Сове́т Национа́льностей Саве́т Нацыяна́льнасцей;

ме́стные сове́ты мясцо́выя саве́ты;

городско́й сове́т гарадскі́ саве́т;

райо́нный сове́т раённы саве́т;

областно́й сове́т абласны́ саве́т;

се́льский сове́т се́льскі саве́т;

Съезд Сове́тов ист. З’е́зд Саве́таў.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

суд м.

1. род. суда́ суд;

Вярхо́ўны С.Верхо́вный Суд;

с. ідзе́! — суд идёт!;

адда́ць пад с. — отда́ть под суд; преда́ть суду́;

быць пад судо́м — быть под судо́м;

2. род. су́ду (мнение, заключение) суд;

с. гісто́рыі — суд исто́рии;

сваі́м судо́м — свое́й вла́стью;

паку́ль с. ды спра́ва — пока́ суд да де́ло;

чыні́ць с. і распра́ву — твори́ть суд и распра́ву;

на няма́ і су́ду няма́посл. на нет и суда́ нет

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

суд

1. род. суда́ м.;

Верхо́вный Суд Респу́блики Белару́сь Вярхо́ўны Суд Рэспу́блікі Белару́сь;

Междунаро́дный суд ОО́Н Міжнаро́дны суд АА́Н;

находи́ться под судо́м быць пад судо́м;

предава́ть суду́ аддава́ць пад суд (суду́);

в день суда́ у дзень суда́;

суд че́сти суд го́нару;

това́рищеский суд тавары́скі суд;

2. (мнение, заключение) суд, род. су́ду м.;

вы́нести на суд обще́ственности вы́несці на суд грама́дскасці;

на нет и суда́ нет посл. як няма́, то й дарма́; як няма́, дык няма́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

саве́т м., в разн. знач. сове́т;

Саве́ты наро́дных дэпута́таў — Сове́ты наро́дных депута́тов;

Вярхо́ўны Саве́тВерхо́вный Сове́т;

Саве́т Саю́заист. Сове́т Сою́за;

Саве́т Нацыяна́льнасцейист. Сове́т Национа́льностей;

мясцо́выя ~ты — ме́стные сове́ты;

Сві́рскі се́льскі Саве́т — Сви́рский се́льский Сове́т;

гарадскі́ с. — городско́й сове́т;

Саве́т рабо́чых, сяля́нскіх і салда́цкіх дэпута́таўист. Сове́т рабо́чих, крестья́нских и солда́тских депута́тов;

З’езд Саве́таўист. Съезд Сове́тов;

Саве́т Міні́страў — Сове́т Мини́стров;

Саве́т Наро́дных Каміса́раўист. Сове́т Наро́дных Комисса́ров;

Саве́т пра́цы і абаро́ныист. Сове́т труда́ и оборо́ны;

Саве́т Бяспе́кі ААН — Сове́т Безопа́сности ООН;

вучо́ны с. — учёный сове́т;

вае́нны с. — вое́нный сове́т;

педагагі́чны с. — педагоги́ческий сове́т;

С. старэ́йшын — Сове́т старе́йшин

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)