ве́рхні

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ве́рхні ве́рхняя ве́рхняе ве́рхнія
Р. ве́рхняга ве́рхняй
ве́рхняе		 ве́рхняга ве́рхніх
Д. ве́рхняму ве́рхняй ве́рхняму ве́рхнім
В. ве́рхні (неадуш.)
ве́рхняга (адуш.)		 ве́рхнюю ве́рхняе ве́рхнія (неадуш.)
ве́рхніх (адуш.)
Т. ве́рхнім ве́рхняй
ве́рхняю		 ве́рхнім ве́рхнімі
М. ве́рхнім ве́рхняй ве́рхнім ве́рхніх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

жава́ла, -а, мн. -ы, жава́л і -аў, н. (спец.).

Верхнія пярэднія сківіцы ў ротавым апараце ракападобных і насякомых.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кане́чнасці, -ей, адз. кане́чнасць, -і, ж.

Рукі і ногі ў чалавека, а таксама органы руху ў жывёл.

Верхнія канечнасці.

Пярэднія і заднія канечнасці (у жывёл).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кане́чнасці, ‑ей; адз. канечнасць, ‑і, ж.

Рукі і ногі ў чалавека, органы руху ў жывёлы. Верхнія канечнасці. Ніжнія канечнасці. Заднія канечнасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адамсі́т, ‑у, М ‑сіце, м.

Атрутнае рэчыва, якое раздражняльна дзейнічае на верхнія дыхальныя шляхі, выклікаючы спачатку чханне, потым рвоту і галаўныя болі.

[Ад уласнага імя.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закаці́ць, -качу́, -ко́ціш, -ко́ціць; -ко́чаны; зак.

1. што. Коцячы, накіраваць, змясціць, падзець куды-н.

З. калёсы ў пуню.

З. мяч пад стол.

З. вочы (завесці зрэнкі пад верхнія павекі).

2. перан., што і каму. Зрабіць, учыніць што-н. незвычайнае (разм.).

З. аплявуху.

З. прамову.

|| незак. зако́чваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

коне́чность​I анат. кане́чнасць, -ці ж.;

ве́рхние коне́чности ве́рхнія кане́чнасці;

ни́жние коне́чности ні́жнія кане́чнасці.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апазнава́льны, ‑ая, ‑ае.

Які прызначаны служыць для апазнавання. [Ірына Антонаўка:] — Не ведаю. Самалёт быў, казалі, без апазнавальных знакаў. Мележ. [Хлопец] ірвануў — расшпіліў два верхнія гузікі мундзіра, выняў з-пад кашулі і сарваў са шнурка цёплы апазнавальны жэтон. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кане́чнасці, -ей (ед. кане́чнасць ж.) анат. коне́чности;

ве́рхнія ~ці — ве́рхние коне́чности;

ні́жнія ~ці — ни́жние коне́чности

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Кірмашо́выя (зубы) ’верхнія пярэднія (зубы)’ (Жд. 3, КЭС, лаг.). Мабыць, ад «выстаўленыя (як на кірмашы)» зубы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)