ве́рхні
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ве́рхні |
ве́рхняя |
ве́рхняе |
ве́рхнія |
| Р. |
ве́рхняга |
ве́рхняй ве́рхняе |
ве́рхняга |
ве́рхніх |
| Д. |
ве́рхняму |
ве́рхняй |
ве́рхняму |
ве́рхнім |
| В. |
ве́рхні (неадуш.) ве́рхняга (адуш.) |
ве́рхнюю |
ве́рхняе |
ве́рхнія (неадуш.) ве́рхніх (адуш.) |
| Т. |
ве́рхнім |
ве́рхняй ве́рхняю |
ве́рхнім |
ве́рхнімі |
| М. |
ве́рхнім |
ве́рхняй |
ве́рхнім |
ве́рхніх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
бу́фы, -аў.
Пышныя зборкі ў верхняй частцы рукавоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
надны́рачны, -ая, -ае.
Які знаходзіцца над верхняй часткай нырак.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
бак², ба́ка, м.
Насавая частка верхняй палубы судна.
|| прым. ба́кавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
процістая́нне, -я, н. (спец.).
Месцазнаходжанне верхняй планеты ў пункце неба, процілеглым Сонцу.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
уве́рсе, прысл.
У верхняй частцы, у вышыні.
У. над дзвярыма была вялікая шчыліна.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
га́ймараў, -ава.
У выразе: гаймарава поласць — парная поласць, што знаходзіцца ў верхняй сківіцы чалавека.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
паўляжа́ць, -ляжу́, -ляжы́ш, -ляжы́ць; -ляжы́м, -лежыце́, -ляжа́ць; -ляжы́; незак.
Ляжаць з прыўзнятай верхняй часткай тулава.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
шавіёт, -у, М -ёце, м.
Мяккая, крыху варсістая шарсцяная тканіна для верхняй вопраткі.
|| прым. шавіётавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
надчарэ́ўны, ‑ая, ‑ае.
Спец. Які знаходзіцца ў верхняй частцы або над верхняй часткай жывата. Надчарэўная артэрыя.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)