вертля́вый разг. вёрткі, вяртля́вы.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вяртля́вы разг. вертля́вый
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вёрткі изворо́тливый, увёртливый, ю́ркий; ло́вкий; вёрткий, вертля́вый
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Вяртля́вы ’вёрткі’ (КТС), укр. вертлявий, рус. вертлявый ’тс’. Усходнеславянскае ўтварэнне ад асновы вьртьл‑ і суф. ‑ав‑ы. У бел. літар. мове, відаць, запазычанне з рус. мовы. Гл. таксама вяртлівы. Сюды ж вяртлявасць ’вёрткасць’ (КТС).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Вяртлі́вы ’вёрткі’ (Жд., 3), укр. вертливий, рус. вертлявый ’тс’, арханг. вертливый ’ненадзейны, нясталы, зменлівы’, ст.-рус. вертливый ’тс’ (з XIII ст.), славен. vrtljìv ’які абарачаецца’, серб.-харв. вр̀тљив ’тс’; ’жывы, рухомы’; ’ветраны, несур’ёзны’, макед. вртлив ’які абарачаецца, нясталы’, балг. врътлив ’тс’. Прасл. vьrt(ь)livъ < vьrtěti. Да вярцець (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)