ве́рніцкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ве́рніцкі ве́рніцкая ве́рніцкае ве́рніцкія
Р. ве́рніцкага ве́рніцкай
ве́рніцкае		 ве́рніцкага ве́рніцкіх
Д. ве́рніцкаму ве́рніцкай ве́рніцкаму ве́рніцкім
В. ве́рніцкі (неадуш.)
ве́рніцкага (адуш.)		 ве́рніцкую ве́рніцкае ве́рніцкія (неадуш.)
ве́рніцкіх (адуш.)
Т. ве́рніцкім ве́рніцкай
ве́рніцкаю		 ве́рніцкім ве́рніцкімі
М. ве́рніцкім ве́рніцкай ве́рніцкім ве́рніцкіх

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ве́рнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, які верыць у існаванне Бога; веруючы.

|| ж. ве́рніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. ве́рніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)