ве́рзціся
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
- |
- |
| 2-я ас. |
- |
- |
| 3-я ас. |
вярзе́цца |
вярзу́цца |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
вё́рзся |
вярзлі́ся |
| ж. |
вярзла́ся |
| н. |
вярзло́ся |
Крыніцы:
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вярзці́ся і ве́рзціся, ‑зецца; пр. вёрзся, вярзлася, ‑лося; незак.
Разм. Бязладна ўзнікаць, здавацца ва ўяўленні; блюзніцца. — Сяджу я ды думаю... А што думаю, дык і сам добра не разбяру — вось вярзецца нешта. Крапіва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
звярзці́ся і зве́рзціся, звярзецца; пр. звёрзся, звярзлася і зверзлася, звярзлося і зверзлася.
Зак. да вярзціся, верзціся.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)