верды́ктны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. верды́ктны верды́ктная верды́ктнае верды́ктныя
Р. верды́ктнага верды́ктнай
верды́ктнае		 верды́ктнага верды́ктных
Д. верды́ктнаму верды́ктнай верды́ктнаму верды́ктным
В. верды́ктны (неадуш.)
верды́ктнага (адуш.)		 верды́ктную верды́ктнае верды́ктныя (неадуш.)
верды́ктных (адуш.)
Т. верды́ктным верды́ктнай
верды́ктнаю		 верды́ктным верды́ктнымі
М. верды́ктным верды́ктнай верды́ктным верды́ктных

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

верды́кт, -у, М -кце, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Рашэнне прысяжных засядацеляў аб вінаватасці або невінаватасці абвінавачанага.

Вынесці апраўдальны (абвінаваўчы) в.

|| прым. верды́ктны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)