вераце́ннік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. вераце́ннік вераце́ннікі
Р. вераце́нніка вераце́ннікаў
Д. вераце́нніку вераце́ннікам
В. вераце́нніка вераце́ннікаў
Т. вераце́ннікам вераце́ннікамі
М. вераце́нніку вераце́нніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)